Υπέρ-Πληροφόρηση.
Σ' ένα παλαιότερο τεύχος της Εφημεριδούλας έγραψα για μια νέα
επιδημία που την ονόμασα «οικονομική αγχώδη κατάθλιψη» (ΟΑΚ) από την οποία
υποφέρω εγώ και το 85% των Ελλήνων.
Οικονομική διότι είναι
αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης που μας δέρνει τα τελευταία χρόνια. Αγχώδης
διότι αν ξυπνήσεις στον ύπνο σου και σκεφτείς τα οικονομικά σου προβλήματα
αγχώνεσαι και δεν μπορείς να ξανακοιμηθείς. Κατάθλιψη, επειδή κατά τη διάρκεια
της ημέρας μόλις αντιμετωπίζεις τα οικονομικά καταθλίβεσαι.
Σα να μη μου έφτανε η ΟΑΚ
τώρα με χτύπησε και άλλο πρόβλημα. Το ονομάζω «υπέρ-πληροφόρηση»: Φαντάσου να
είσαι σ' ένα δωμάτιο με 10 ραδιόφωνα που το καθένα παίζει άλλο σταθμό.
Υπέρ-πληροφόρηση θα πει να δέχεσαι πολλά ερεθίσματα ταυτόχρονα. Βέβαια υπάρχουν
άνθρωποι που τους αρέσει ν' ασχολούνται με πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Τους λένε
«πεταλούδες». Το θέμα είναι αν έχουν τις προδιαγραφές να το κάνουν. Η ικανότητα
αυτή ονομάζεται «πολυφασική». Τέτοια ικανότητα είχε ο Μ. Ναπολέων ο οποίος
υπαγόρευε σε πολλά άτομα ταυτόχρονα. Όμως, την ικανότητα αυτή την έχουν αρκετοί
καθημερινοί άνθρωποι, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Εκείνοι που προσπαθούν
να λειτουργήσουν πολυφασικά χωρίς να έχουν την ικανότητα, είναι αγχωμένοι πολύ
συχνά.
Προσωπικά δεν έχω καμία
πολυφασική ικανότητα. Αν την ώρα που μιλάω στο τηλέφωνο χτυπήσει και το
κουδούνι της πόρτας, μου ανεβαίνει η πίεση. Αν εκείνη την ώρα χτυπήσει και το
άλλο τηλέφωνο «μαζέψτε με»... Έλα όμως που είμαι και «πεταλούδα» και μόνος
αναζητώ πολυφασικές καταστάσεις.
Πριν λίγες ημέρες ήταν του
Αγ. Γεωργίου. Όπως κάθε χρόνο, δεν είχα κλείσει επαγγελματικά ραντεβού για ν'
ανταποκριθώ στις ευχές των φίλων μου. Κάθισα λοιπόν το πρωί στο γραφείο μου μ'
έναν καφέ και άνοιξα τα 3 μου τηλέφωνα: Επαγγελματικό, προσωπικό και κινητό.
Στην ουσία το κινητό είναι διπλή πηγή διότι υπάρχουν και τα γραπτά μηνύματα.
Στη συνέχεια, άνοιξα στον υπολογιστή τον τηλεφωνικό μου κατάλογο για να
εντοπίσω Γιώργηδες και Γεωργίες για να τους ευχηθώ. Τέλος, μπήκα και στο internet ώστε να δω το
ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο! Περιττό να σου πω τι έγινε:
Την ώρα που μιλούσα στο ένα
τηλέφωνο, χτυπούσαν σχεδόν ταυτόχρονα και τ' άλλα δύο. Μιλούσα στο κινητό κι
άκουγα ήχους από τα μηνύματα που λάμβανα. Πήγαινα να τηλεφωνήσω σε μια από τις
αναπάντητες κλήσεις κι ερχόταν κάποιο μήνυμα στο κινητό ή τον υπολογιστή. Μέχρι
το μεσημέρι το άγχος μου είχε φτάσει στο κατακόρυφο. Έκλεισα τα πάντα, έφαγα
κάτι ελαφρύ και πήγα για ύπνο. Πού κλείσω μάτι. Σκεφτόμουν τις αναπάντητες
κλήσεις και τα αναπάντητα μηνύματα. Πρέπει ως εκείνη την ώρα να ήταν γύρω στα
50.
Το απόγευμα, σα να μη μου
έφτανε αυτό που πέρασα το πρωί, ο εαυτός μου εξέθεσε και πάλι τον οργανισμό μου
στα ίδια ερεθίσματα: Επαγγελματικό, προσωπικό, κινητό, μηνύματα απ' το κινητό
και e-mail. Μάλιστα
πίστευα ότι το απόγευμα θα είχα χρόνο ν' απαντήσω σε κάποιες εκκρεμότητες και
να τηλεφωνήσω σε μερικούς συν εορτάζοντες. Αμ δε: Τα απογευματινά ερεθίσματα
ήταν 2 φορές περισσότερα από τα πρωινά. Μέχρι τις 9 που άρχισαν να έρχονται οι
φίλοι μου, είχα πιει 5 σφηνάκια τσικουδιά.
Στις 9 αποσύνδεσα ξανά τα
πάντα και αφοσιώθηκα στους φίλους μου. Με τη βοήθεια της παρέας (και τις
τσικουδιάς) χαλάρωσα και πέρασα τόσο καλά που, την άλλη μέρα δεν θυμόμουν
τίποτα...
Όμως, τα ερεθίσματα στα οποία
εξέθεσα τον εαυτό μου την 23η Απριλίου είχαν παρενέργειες που διατηρούνται
ακόμα και σήμερα! Ποιες είναι αυτές:
1. Αδυναμία συγκέντρωσης. Το
παραμικρό ερέθισμα μπορεί να με αποσπάσει και να με αγχώσει ταυτόχρονα.
2. Μια διαρκής αίσθηση
«μισοτελειωμένων υποθέσεων». Ακόμα χρωστάω 70 απαντήσεις από τη γιορτή μου, συν
ό,τι άλλο έχει προστεθεί, από διάφορες άλλες υποχρεώσεις όπως τα επαγγελματικά
μου, η ΔΕΗ, ο ΟΑΕΕ (οργανισμός ανασκολόπισης ελευθέρων επαγγελματιών) και όλα
τα υπόλοιπα που τα γνωρίζεις καλά.
3. Κάθε νέο ερέθισμα, όσο
ευχάριστο και να 'ναι, καταγράφεται μέσα μου σαν μια μισοτελειωμένη υποχρέωση.
Με προσκαλεί ένας φίλος μου σε μια ταβέρνα. Ενώ κάτω από κανονικές συνθήκες
αυτό μου δίνει χαρά, στην παρούσα φάση καταγράφεται μέσα μου σαν μια
μισοτελειωμένη υποχρέωση και μου προκαλεί άγχος.
Αυτά τα 3, κατά τη γνώμη μου,
αποτελούν το σύνδρομο της Υπέρ - Πληροφόρησης από το οποίο υποφέρω αυτή την
εποχή. Δεν θα κρατήσει πολύ. Το ξέρω. Όμως, υπάρχουν άνθρωποι που αυτό το
σύνδρομο το έχουν σχεδόν μόνιμα.
Θα μου πεις: «Αφού γνωρίζεις
τα όριά σου, γιατί εκτίθεσαι πέρα απ' αυτά;
Ο πρώτος λόγος είναι ότι αυτά
μου συμβαίνουν διότι είμαι αποδυναμωμένος από την ΟΑΚ (οικονομική αγχώδη κατάθλιψη). Γιατί
άλλες χρονιές δεν πάθαινα το σύνδρομο; Ήμουν λιγότερο δημοφιλής;...
Ο δεύτερος είναι ότι είμαι
βλάκας: Νομίζω πως το ν' ασχολείσαι με πολυφασική λειτουργία δείχνει «εξυπνάδα»
και «λεβεντιά».
Ο τρίτος είναι ότι συχνά αντιμετωπίζω
τις προτιμήσεις σαν υποχρεώσεις: Ν' απαντήσω στην Άννα που μου έστειλε ευχές,
δεν είναι υποχρέωση. Υποχρέωση είναι να πληρώσω το ενοίκιο στην ώρα του. Έλα
όμως που πολλές φορές τα βάζω όλα σ' ένα ντορβά και τα βαφτίζω υποχρεώσεις;
Μπορεί να υπάρχουν και
τέταρτος ίσως και 5ος λόγος που δημιουργείται το σύνδρομο. Τώρα δεν μου
έρχονται στο νου. Ο λόγος που έγραψα αυτό άρθρο είναι για να γλιτώσω μερικούς
ανθρώπους που πάσχουν από αυτό σύνδρομο για χρόνια.
