Εδώ κι ένα χρόνο περίπου, είμαι συνειδητά θυμωμένος μ’ έναν συγκεκριμένο άνθρωπο. (Είμαι ψευτοασυνείδητα θυμωμένος μαζί του περισσότερα χρόνια). Δεν θέλω ν’ αναφερθώ στο άτομο αυτό ούτε στους λόγους που μ’ έκαναν να είμαι τόσο θυμωμένος μαζί του. Σε γενικές γραμμές πιστεύω ότι με καταπίεζε και μ’ εκμεταλλεύτηκε.
Στο σημείο αυτό πετιέται έν’ άλλο κομμάτι του εαυτού μου και λέει: «Ούτε σε καταπίεζε ούτε σ’ εκμεταλλευότανε. Εσύ επέτρεψες να συμβούν αυτά». Μ’ άλλα λόγια, στην πραγματικότητα δεν είμαι θυμωμένος μ’ αυτόν, αλλά με τον εαυτό μου.
Από τότε που ασχολούμαι με το θυμό έχω βγάλει τα παρακάτω συμπεράσματα:
1. Ο θυμός είναι ένας από τους δύο βασικούς μηχανισμούς επιβίωσης που διαθέτουν τα ανώτερα θηλαστικά: Όταν απειλούνται αντιδράν είτε με φυγή (φόβος) είτε μ’ επίθεση (θυμός).
2. Όποιος αδυνατεί να εκτονώσει το θυμό του, εμφανίζει «διαστροφές» του θυμού, όπως βουλιμία, αϋπνίες, στομαχικές διαταραχές, κατάθλιψη και βάλε.
3. Επειδή ο θυμός, μερικές φορές, οδηγεί σε καταστροφικές ενέργειες, θεωρείται «καταστροφικό» συναίσθημα. Στην πραγματικότητα, μπερδεύουμε την εκτόνωση του θυμού με την επιθετικότητα.
4. Όποιος αδυνατεί συστηματικά να εκτονώσει το θυμό του αρρωσταίνει.
Επιστέφουμε στο κομμάτι του εαυτού μου που λέει «εσύ επέτρεψες να συμβούν αυτά». Που σημαίνει ότι είμαι θυμωμένος με τον εαυτό μου. Ωραία: Και πώς εκτονώνω το θυμό που έχω προς τον εαυτό μου; Να τρώω τα νύχια μου, να σπάσω τ’ αγαπημένα μου πράγματα, να σβήνω τσιγάρα στα χέρια μου; Πώς εκτονώνει κανείς το θυμό που έχει με τον εαυτό του;
Κατά τη γνώμη μου, με αυτούς τους τρόπους, είναι πιο επιζήμιο να «εκτονώσεις» το θυμό σου από τον να μην τον εκφράσεις καθόλου. Έτσι, καταλήγω στο παρακάτω συμπέρασμα:
Δεν μ’ ενδιαφέρει αν η καλλιέργειά μου, η μόρφωσή μου και η επαγγελματική μου ιδιότητα επιβάλουν να είμαι θυμωμένος με τον εαυτό μου. Δεν υπάρχει τρόπος να εκτονώσω το θυμό μου προς εμένα που τον αποδέχομαι. Ως εκ τούτου, το θυμό μου θα τον εκτονώσω σ’ αυτόν με τον οποίο είμαι θυμωμένος. Όλα τ’ άλλα, είναι άχρηστες φιλοσοφίες!
1 σχόλιο:
Αυτό που θα μ' ενδιέφερε στη θέση σου πάντως είναι το "γιατί είμαι θυμωμένος με τον εαυτό μου;"
1. Δεν υπήρξα αρκετά έξυπνος να αντιληφθώ την εκμετάλλευση;
2. Έλπιζα στο τέλος να κερδίσω κάτι περισσότερο απ' αυτά που χάνω, κάτι που δε συνέβηκε;
3. Έζησα ένα καθεστώς ομηρίας που με άδειο όπλο (μπλόφα) απειλήθηκα να μην υψώσω ανάστημα.
4 (Συμπλήρωσε με εδώ...)
Όποιος και να είναι ο λόγος, το συμπέρασμα θα αποκάλυπτε την άποψη μου για το τύπο ενός ανθρώπου που χρήζει τιμωρίας.
1. Ένας διανοητικά αδύναμος (μόνιμα ή κατά καιρούς)
2. Ένας που ρισκάρει κάθε που αποτυγχάνει.
3. Το θύμα ενός επιτήδειου που αποδείχθηκε λιγότερο επιτήδειος από τον θύτη του
4. (Εδώ κάνε τα μαγικά σου... :)
Αν κάτι τέτοιο πάει στο μυαλό σου.. Ε ναι λοιπόν, έχω διαβάσει πολλά βιβλία σου :>
Δημοσίευση σχολίου