Οι «Συμβουλές» των ειδικών.

Ειδικοί υπάρχουν διαφόρων ειδών: Φαναρτζήδες, οδοντίατροι, κορδελιάστρες, ψυχολόγοι, καυστηρατζήδες, νευροχειρουργοί και βάλε. Πριν πάμε παρακάτω είναι σημαντικό να ξεχωρίσουμε τη «συμβουλή» από την «πληροφορία». Όταν σε ρωτάω «να πάω σε δικηγόρο;» ζητάω συμβουλή. Αν όμως σε ρωτήσω «ξέρεις κανέναν δικηγόρο;» ζητάω πληροφορία. Το πρόβλημα είναι ότι μπερδεύουμε την πληροφορία με τη συμβουλή. Όχι άδικα. Μερικές φορές συμπίπτουν. Για παράδειγμα, λες στον «λαστιχά» σου:

-       Ρε Μάνθο, να τ΄ αλλάξω τα λάστιχα;

Στην ουσία τού κάνεις δύο ερωτήσεις:

Α. Σε τι κατάσταση είναι τα λάστιχα; Εδώ ζητάς πληροφορία από τον ειδικό.

Β. Να αλλάξω λάστιχα; Τώρα ζητάς συμβουλή.

Αυτά που θα πω εδώ έχουν σχέση με επαγγέλματα όπως το δικό μου. Ασκώ ένα επάγγελμα που μου αρέσει να δίνω πληροφορίες και όποτε χρειαστεί, το κάνω με χαρά. Όταν όμως μου ζητάνε συμβουλές το πράγμα αλλάζει:

Όταν κάποιος με ρωτάει τι να κάνει, στην ουσία έμμεσα μου λέει «αποφάσισε εσύ για μένα». Πώς ν΄ αποφασίσω για σένα; Σάματι εγώ θα ζήσω με τις συνέπειες των συμβουλών μου;

Η δουλειά του ψυχολόγου είναι κυρίως να δίνει πληροφορίες και όχι συμβουλές. Αντί για συμβουλές η δουλειά του είναι να σου αυξήσει τις εναλλακτικές και να σε διευκολύνει ν΄ αποφασίσεις από μόνος σου τι θα κάνεις. Για παράδειγμα, μετακομίζεις από την Πάτρα στη Θεσσαλονίκη. Ο χάρτης που έχεις για τη Θεσσαλονίκη είναι πολύ φτωχός σε σύγκριση μ΄ εκείνον που είχες για την Πάτρα. Η δουλειά του ειδικού είναι να σου εμπλουτίσει το χάρτη που διαθέτεις για τη Θεσσαλονίκη. Όχι να σου πει «πήγαινε εδώ» ή «μην πας εκεί». Αυτό το αποφασίζεις μόνος σου.

Όμως ακόμα κι αν πιστεύεις πως – μέρος του επαγγέλματός σου – είναι να δίνεις συμβουλές, καλό θα ήταν οι συμβουλές αυτές να είναι εφικτές: Πηγαίνεις σ΄ένα γιατρό κι αφού σε εξετάσει σου λέει «στάματα το άγχος».

-       Ευχαριστώ πολύ γιατρέ. Το θέμα είναι «πώς» θα το σταματήσω;

Έχεις δύσπνοια και ο ειδικός σου λέει «πάρε μια βαθιά εισπνοή».

-       Μα του ζητάς να κάνει αυτό που δεν μπορεί!

Θα κλείσω με αυτό το παράδειγμα:

Η Σοφία είναι 38 χρονών. Εδώ κι έξι μήνες την πονάει η μέση της σε βαθμό που μερικές φορές παραλύει. Αποφασίζει λοιπόν να πάει σ΄ έναν ορθοπεδικό. Αυτός της λέει πως είναι υπέρβαρη και ο σκελετός της δεν μπορεί να σηκώσει αυτό το βάρος. Συνεπώς πρέπει να χάσει κιλά.

Η Σοφία δοκιμάζει να χάσει κιλά, αλλά έχει αντίθετα αποτελέσματα. Πηγαίνει λοιπόν σ΄ έναν διατροφολόγο. Αυτός της δίνει ένα πρόγραμμα διατροφής το οποίο πρέπει να το ακολουθήσει για 15 μέρες. Σε 15 μέρες έχει πάρει άλλα δύο κιλά! Ομολογεί ότι το πρόγραμμα την έκανε να πεινάει πιο πολύ. Ο διατροφολόγος (και ...μπράβο του) της λέει πως το πρόβλημα της είναι η βουλιμία και την παραπέμπει σ΄ έναν ψυχολόγο.

Αν ο ψυχολόγος αρχίσει να της δίνει κι αυτός συμβουλές, καλό θα ήταν να βεβαιωθεί ότι οι συμβουλές που δίνει είναι στα μέτρα των δυνατοτήτων της Σοφίας. Αλλιώς, αν τη συμβουλεύει πράγματα που είναι έξω από τις δυνατότητές της,  θα της αυξηθεί η αίσθηση απογοήτευσης και ανεπάρκειας, ενώ ταυτόχρονα του ίδιου θα του δημιουργηθεί μια αίσθηση αναποτελεσματικότητας.

Όλα αυτά μπορούν ν΄ αποφευχθούν, αν ο ψυχολόγος βάλει τη Σοφία πάνω από τις γνώσεις του. (Σοφό αυτό); Να λοιπόν τι είδους «συμβουλές» θα της έδινα εγώ.

Όλες ξεκινάνε από την ίδια φράση που είναι η «βάση»:

Μπορείς να τρως όποτε θέλεις, ό,τι θέλεις, όσο θέλεις και όπως το θέλεις (συμπεριλαμβάνει τα τηγανίτα) αλλά ταυτόχρονα:

1.     Όσο είσαι ξύπνια, κάθε τρεις ώρες θα πίνεις 250 γραμμάρια ΝΕΡΟ!

2.     Για κάθε 500 γραμμάρια στερεάς τροφής, θα κάνεις 500Χ4 μέτρα περπάτημα με σταθερό βήμα χωρίς σκοπό. Δηλαδή 2 χιλιόμετρα. Αν φας 1 κιλό στερεάς τροφής τα χιλιόμετρα γίνονται 4!

3.     Θα βγάλεις όλα τα ρούχα που σου αρέσουν, αλλά δεν σου χωράνε και θα τα βάλεις στην κεντρική ντουλάπα σου.

4.     Για κάθε 500 γραμμάρια υγρής τροφής (πλην νερού – παγωτά χυμοί, καφέδες τίγκα στη ζάχαρη - κ.λπ.) θα βάζεις ρυθμική μουσική και θα κινείσαι αργά αλλά ρυθμικά για 15 λεπτά.

5.     Κάθε βράδυ, όταν κουκουλωθείς να φαντάζεσαι για 2 λεπτά (παραπάνω δεν γίνεται) τον εαυτό σου να φουσκώνει σαν αερόστατο και να σηκώνεται ψηλά. (Αυτό δεν το εξηγώ. Να το βρείτε μόνοι σας. Όποιος βρει το σκοπό αυτής της συμβουλής, κερνάω καφέ. Θα έπρεπε να είχε γίνει ψυχολόγος).

6.     Ξόδευε 3 λεπτά την εβδομάδα να κοιτάζεσαι χωρίς ρούχα στον καθρέφτη.

Πάμε τώρα στην περίπτωση που η Σοφία έρχεται σε 15 μέρες. Δεν έχει πάρει άλλα κιλά. Δεν έχει χάσει όμως:

«Γιατρέ» το 2 και το 4 δεν μπορώ να το κάνω. Πονάει η μέση μου!

Ρε παιδιά, κι ο ψυχολόγος άνθρωπος είναι ! Αν έχει μεράκι, συνεχίζει. Αλλιώς λέει στη Σοφία: «Πήγαινε σ΄ έναν ορθοπεδικό»...