Για την Πρωτοχρονιά

δημοσιεύω το 1ο Κεφάλαιο από το μυθιστόρημα που γράφω με προσωρινό τίτλο

Μέχρι να συνέλθω

Αν υπάρχει ζήτηση μπορεί να δημοσιεύσω ένα - δυο κεφάλαια ακόμα.

1. Ο Χάρης

Ήταν μεσημέρι. Ο Χάρης περίμενε στο γραφείο του έναν καινούργιο πελάτη. Ενώ σπούδασε μηχανολόγος, από τα 32 του διατηρεί γραφείο ιδιωτικού ντέντεκτιβ στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης. Τώρα είναι 45.

Περιμένοντας τον πελάτη, δεν είχε καμία επείγουσα υποχρέωση.  Τον έπιασε λοιπόν η φούρια να συγυρίσει το συρτάρι του γραφείου του. Στο συρτάρι βρήκε έναν απλήρωτο λογαριασμό και ένα στιλό μελάνης. Με το λογαριασμό αγχώθηκε. Όμως, τον έβαλε πάνω στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή του και τον αγνόησε. Το στιλό τον τραβούσε περισσότερο.

Ο Χάρης δεν είχε κανένα λόγο να γράψει με το στιλό. Το θέμα που τον απασχολούσε ήταν άλλο: Θα μπορούσε να γράψει με αυτό το στιλό; Αν ήθελε ή δεν ήθελε, δεν είχε γι΄ αυτόν  καμία σημασία. Αυτό που τον ένοιαζε ήταν όποτε επιθυμήσει να γράψει με στιλό, να μπορεί να το κάνει. Μέχρι να το καταφέρει τα χέρια του ήταν γέματα μελάνια. Εκείνη την ώρα χτύπησε το κουδούνι. Ήταν το ραντεβού με τον καινούργιο του πελάτη.

Άνοιξε την πόρτα. Ένιωθε αμήχανος. Πώς να δώσει χειραψία; Σα να μην έφτανε αυτό. Ο κύριος φορούσε ράσα! Έδειχνε γύρω στα 60 αλλά θα μπορούσε να είναι και νεότερος. Γκρίζα μαλλιά, γκρίζα γένια αφρόντιστα και βλέμμα μικρού παιδιού.

-       Είμαι ο πάτερ Αμβρόσιος, καλησπέρα σας.

-       Καλησπέρα. Περάστε. Καθίστε. Συγγνώμη, τα χέρια μου είναι γέματα μελάνια. Πάω να πλυθώ.

-       Με την ησυχία σας.

Σε δυο λεπτά ο Χάρης επέστρεψε. Τα χέρια του, διατηρούσαν μιαν απόχρωση του μπλε. Ο Αμβρόσιος τα κοίταξε και είπε.

-       Ξέρετε πόσο συχνά το παθαίνω αυτό;

Ο Χάρης κάθισε στο γραφείο του.

-       Πώς κι έτσι;

- Στα μοναστήρια, τα σοβαρά έγγραφα τα υπογράφουμε με μελάνη. Το στιλό διαρκείας μόνον «διαρκείας» δεν είναι. Σε πενήντα χρόνια  έχει ξεθωριάσει. Όμως η μελάνη μένει για πολύ περισσότερα χρόνια. Σε μερικές περιπτώσεις η μελάνη αντέχει περισσότερο από το χαρτί! Μάλιστα σήμερα άκουσα στο ραδιόφωνο ότι το κόκκινο κρασί κρατάει περισσότερο απ΄ τη μελάνη. Ποιος ξέρει; Μπορεί στο μέλλον να γράφουμε με κρασί. Αν συμβεί αυτό, το μοναστήρι παράγει μπόλικο.

-       Έχετε χιούμορ πατέρα ...

-       Αμβρόσιο με λένε. Μάλλον δεν περιμένατε τα ράσα.

-       Η αλήθεια είναι πως όχι. Είναι η πρώτη φορά που μου έρχεται ένας...

-       Γιατί δε βρίσκετε τη λέξη; Υπάρχουν πολλές: Ιερωμένος, παπάς, καλόγερος, τραγόπαπας και άλλες.

-       Κι εσείς τι είσαστε;

-       Τραγόπαπας. (Γελάει).

-       Δηλαδή;

-       Είμαι ηγούμενος σ΄ ένα μοναστήρι.

-       Κι από μένα τι θέλετε;

-       Στο μοναστήρι μας έχουμε πολλές αξιόλογες αγιογραφίες. Πριν πέντε χρόνια ένας Γάλλος Βυζαντινολόγος μας είπε ότι 12 από αυτές έχουν τόση αξία, που καλό θα ήταν να τις αποθηκεύσουμε σε πιο ασφαλές μέρος. Έτσι και κάναμε. Βρήκαμε μια αίθουσα με ιδανικές συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας και κρεμάσαμε τις εικόνες εκεί.

-       Και πού είναι το πρόβλημα;

-       Πριν δύο μήνες ο Γάλλος φίλος μας ήρθε ξανά στο μοναστήρι. Όπως είναι φυσικό, τον πήγαμε να δει πού φυλάξαμε τις εικόνες. Αυτό τον χαροποίησε ιδιαίτερα. Όμως, βλέποντας τις εικόνες σκοτείνιασε: Μας είπε ότι η μια από τις 12 ήταν αντίγραφο!

-       Όταν ο Γάλλος είδε την  εικόνα για πρώτη φορά ήταν αντίγραφο;

-       Επιμένει ότι δεν ήταν. Μάλιστα με μια επιστημονική μέθοδο μας απέδειξε ότι η μπογιά σ΄ αυτήν την εικόνα δεν είναι 700 ετών. Είναι μόλις 3 ετών!

-       Πως το πέτυχε αυτό;

-       Δεν ξέρω. Ανάφερε μια μέθοδο που την είπε «άνθρακα 14».

-       Δηλαδή, κάτι δεν πάει καλά στο μοναστήρι πάτερ.

-       Ακριβώς.

-       Μου κάνει εντύπωση που σε αυτή την ηλικία είσαστε ηγούμενος.

-       Ο ηγούμενος αποδήμησε εις Κύριο στα 82 του πριν 2 μήνες. Έτσι, ανέλαβα εγώ σαν αρχαιότερος.

-       Αρχαιότερος στα 60 σας;

-       Όχι καλέ! 61 είμαι.

-       Δεν το πιστεύω!

-       Αφού κύριε...

-       Χάρη

-       Αφού κύριε Χάρη από 30 ετών - που έγινα μοναχός - ζω χωρίς στρες.

-       Οι υπόλοιποι τι ηλικίες έχουν;

-       Ανάμεσα σε 25 και 37 ετών.

-       Και από τότε που ο Γάλλος σας είπε ότι η μια εικόνα είναι αντίγραφο τι έχετε κάνει;

-       Μα σας είπα: Ο Γάλλος ήρθε πριν δύο μήνες. Έμεινε 3 μέρες στο μοναστήρι μας κι έφυγε. Σαν τι να είχαμε κάνει μέχρι τώρα; Πήγαμε στην αστυνομία. Είπαν ότι θα το ψάξουν. Πέρασαν δυο μήνες και δεν έγινε τίποτα. Δεν ήρθε κανείς  στο μοναστήρι. Πριν λίγες μέρες το κουβέντιασα μ΄ έναν πιστό που εξομολογώ και μου πρότεινε να απευθυνθώ σε σας. Έτσι ήρθα.

-       Κι από μένα τι θέλετε;

-       Να βρείτε ποιος και πώς αντικατέστησε την αυθεντική εικόνα μ΄ ένα αντίγραφο. Δεν είναι όμως αυτό μόνον. Όποιος το έκανε θα μπορέσει να το ξανακάνει. Θέλω να προστατέψω τους θησαυρούς του μοναστηριού.

-       Δεν είναι μόνο το ποιος.  Πού και πώς έφτιαξε το αντίγραφο;

-       Πολύ σωστά. Τα ίδια ερωτήματα έχω κι εγώ. Πώς τα βλέπετε τα πράγματα. Θα μπορέσετε να μας βοηθήσετε;

Ο Χάρης έμεινε για λόγο σκεπτικός.

-       Δεν έχω ασχοληθεί ξανά με τέτοια υπόθεση. Αυτό θέλει γνώσεις αγιογραφίας. Να το σκεφτώ λίγο;

-       Δηλαδή, δεν είσαστε σίγουρος αν θ΄ αναλάβετε την υπόθεσή μας;

-       Δεν δεσμεύομαι διότι δεν έχω ούτε τις γνώσεις ούτε και να τα μέσα για ν΄ ασχοληθώ.

-       Θα σας βοηθήσουμε όσο μπορούμε. Φυσικά με το αζημίωτο.

-        Δώστε μου λίγες μέρες ν΄ αποφασίσω.

-       Έχω άλλη επιλογή;

-       Προς το παρόν, από τη δική μου πλευρά, δεν έχετε. Όμως, σας υπόσχομαι ότι το πολύ σε μια εβδομάδα θα σας έχω απαντήσει.

Ο Αμβρόσιος σηκώθηκε.

-       Ωραία. Θα περιμένω. Θα μου τηλεφωνήσετε;

-       Γι΄ αυτό να είστε σίγουρος.

Όταν έφυγε ο Αμβρόσιος, ήταν γύρω στις 3 το μεσημέρι.  

Η γραμματέας του Χάρη, η Ρουλά είχε ήδη φύγει. Θα επέστρεφε το απόγευμα. Ο Χάρης συνειδητοποίησε ότι πεινούσε. Φώναξε δυνατά: «Βαγγέλη». Ο Βαγγέλης ήταν το «ζουζούνι» όπως τον έλεγε. Μπορούσε να ξετρυπώσει παντού και ήταν πανέξυπνος. Ήταν 32 ετών. Είχε σπουδάσει φυσικός. Μέχρι τα 29 του δίδασκε σε φροντιστήρια. Όταν γνώρισε το Χάρη παράτησε τα φροντιστήρια κι αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του σαν βοηθός ντέντεκτιβ. Στα τρία χρόνια που εργαζόταν στο γραφείο είχε γίνει το δεξί χέρι του Χάρη.

Όμως, ούτε ο Βαγγέλης ήταν στο γραφείο. Έτσι, ο Χάρης έπρεπε να κάνει κάτι για την πείνα του. Τηλεφώνησε στο διπλανό φαστφουντάδικο που τον γνώριζαν καλά.

-       Παιδιά θέλω ένα διπλό χάμπουργκερ.

-       Μα κύριε Χάρη είναι η τρίτη μέρα στη σειρά που τρώτε το ίδιο. Να στείλω και καμιά σαλάτα;

-       Καλή ιδέα. Στείλε μου και μια ...σοβιετική σαλάτα.

-       Τι είναι αυτό;

-       Μια Ρώσικη καλέ μου άνθρωπε.

Ο Χάρης τέλειωσε το Πολυτεχνείο της Θεσσαλονίκης στα 24. Αμέσως μετά πήγε φαντάρος και μάλιστα στους αλεξιπτωτιστές.  Στα 26 του ήταν πλέον «καθαρός»: Είχε κάνει τις σπουδές του και είχε ξοφλήσει και με το στρατιωτικό.

Ο Χάρης είχε ένα μπάρμπα. Ήταν αδελφός του πατέρα του. Τον λέγανε Κώστα. Υπηρέτησε 30 χρόνια στην ασφάλεια της Θεσσαλονίκης στο τμήμα δίωξης ναρκωτικών. Το επάγγελμά του (εκείνη την εποχή) θεωρείτο «ανθυγιεινό» κι έτσι, στα 55 του συνταξιοδοτήθηκε. Επειδή ένιωθε πολύ νέος για συνταξιούχος, άνοιξε στην Καλαμαριά ένα γραφείο ιδιωτικού ντέντεκτιβ. Αρχικά, η δουλειά του ήταν να παρακολουθεί πιτσιρικάδες για χρήση ουσιών. Με τη βοήθεια των τέως συναδέλφων του (που έβγαζαν κι αυτοί χαρτζιλίκι) είχε πολλές επιτυχίες. Μετά επεκτάθηκε και σε άλλες υποθέσεις. Ο μπαρμπα Κώστας είχε δημιουργήσει ένα όνομα εμπιστοσύνης στην αγορά. Όλοι ήξεραν ότι ήταν τίμιος, συνεπής και ικανός.

Όταν ο Χάρης απολύθηκε απ΄ το στρατό ήταν κοντά στα 27. Αρχικά, μέσω κάποιου βουλευτή βρήκε μια θέση συμβασιούχου στο δημόσιο σαν τοπογράφος... Ο ίδιος ήταν μηχανολόγος. Όμως τι να κάνει; Είχε ανάγκη να εργαστεί. Πριν φτάσει στα 28, τον φώναξε ο μπάρμπας του ο Κώστας.

-       Πώς πάει η δουλειά Χαρούλη;

-       Καλά είναι, αλλά, σ΄ ένα μήνα λήγει η σύμβαση.

-       Και μετά;

-       Μετά μπαρμπα Κώστα ...ό,τι κάτσει.

-       Δηλαδή δεν είσαι καλός ή δεν σε χρειάζονται;

-       Δεν ξέρω μπάρμπα.

-       Μπράβο ανιψιέ. Είσαι μετριόφρων. Στους αλεξιπτωτιστές δεν υπηρέτησες;

-       Ναι μπάρμπα.

-       Σαν γραφιάς;

-       Τι λες ρε μπάρμπα; Έχω πέσει πάνω από 30 φορές με αλεξίπτωτο!

-       Άρα είσαι ριψοκίνδυνος.

-       Αυτό δεν μπορώ να το πω σίγουρα. Όταν πηγαίνω στον οδοντίατρο τρέμω σαν το ψάρι.

Ο Κώστας τραβήχτηκε στην καρέκλα του γραφείου του. Έπεσε για λίγο σιωπή. Άναψε ένα τσιγάρο (κάπνιζε 5 την ημέρα) και είπε:

-       Χάρη μου. Από τότε που σε ξέρω, πάντα σε θεωρούσα έξυπνο και ικανό. Το γραφείο αυτό το ξεκίνησα πριν 7 χρόνια. Πάει καλά. Όμως οι αντοχές μου έχουν αρχίσει να μειώνονται. Έφτασα 62. Φοβάμαι πως δεν θα μπορέσω να συνεχίσω στο ίδιο επίπεδο απόδοσης.

-       Κι εγώ θείε Κώστα τι σχέση έχω με όλ΄ αυτά;

-       Θέλεις για ένα διάστημα να εργαστείς εδώ μέσα και να δεις πώς είναι τα πράγματα;

-       Μα μπαρμπα-Κώστα έχω σπουδάσει μηχανολόγος. Τι δουλειά έχω εγώ με τους ντέντεκτιβ;

-       Χάρη μου. Όταν πήγα στην αστυνομία ήμουν απόφοιτος Γυμνασίου. Ήμουν όμως πολύ καλός στη δουλειά μου και με βάλανε να δουλέψω στην Ασφάλεια. Εκεί σε λίγα χρόνια έγινα προϊστάμενος. Τι δουλειά έχουν οι σπουδές με όλ’  αυτά;

-       Και με τι έχουν σχέση;

-       Με την εντιμότητα, τη συνέπεια και την ικανότητα.

-       Κι εγώ τι έχω;

-       Για εντιμότητα και συνέπεια δεν ξέρω σίγουρα, γιατί δεν σ΄ έχω δοκιμάσει. Όμως από μόρφωση και εξυπνάδα δεν το συζητάω.

-       Και φτάνουν αυτά;

-       Όχι Χάρη μου. Χρειάζονται και η εντιμότητα και η συνέπεια.

-       Και τι μου προτείνεις;

-       Σου προτείνω, αντί να πας πάλι στο υπαλληλίκι με συμβάσεις και τέτοια, να δουλέψεις για 6 μήνες κοντά μου. Θα σου δίνω 50% παραπάνω απ΄ οπουδήποτε πας.  Αν σου αρέσει η δουλειά θα στη χαρίσω. Αν δεν σου αρέσει, κάπου θα βρω να τη δώσω. Άλλωστε πολλοί τέως συνάδελφοι μπαίνουν όπου να΄ ναι στη σύνταξη.

Έτσι, ο Χάρης μπήκε στο παιχνίδι στα 28. Η συνεργασία με τον μπαρμπα-Κώστα ήταν εξαιρετική. Ο Χάρης έδειξε ότι είχε ταλέντο. Όταν ο μπαρμπα-Κώστας έφτασε 67 κι ο Χάρης είχε γίνει 32, του άφησε το ...μαγαζί και αποσύρθηκε. Σήμερα, στα 45 του ο Χάρης έχει ένα από τα πιο ονομαστά γραφεία ντέντεκτιβ στη Θεσσαλονίκη. Ο μπαρμπα Κώστας είναι 79 ετών και εδώ και πολλά χρόνια ζει στον τόπο καταγωγής του, το Σουφλί. Με το Χάρη η επικοινωνία τους είναι κυρίως τηλεφωνική. Στις δύσκολες υποθέσεις, ο Χάρης πάντα συμβουλεύεται τον μπαρμπα του.