Ένα παραμύθι

Μια φορά κι έναν καιρό, ήτανε ένα μικρό καράβι που όμως, δεν ήταν αταξίδευτο. Ταξίδευε τριάμισι χιλιάδες χρόνια. Κάποιες φορές πήγαινε πρίμα.  Κάποιες άλλες κόντευε να βουλιάξει και μερικές φορές, μισοβούλιαξε. Όμως, μέσα στα χρόνια οι ναυτικοί είχανε μάθει να τα βγάζουμε πέρα με όλους σχεδόν τους καιρούς.

Τα τελευταία πέντε χρόνια το καράβι δεν πηγαίνει καλά. Οι ναύτες δούλευαν πολύ και πληρωνόντουσαν λίγο, αν πότε πληρωνόντουσαν. Οι επιβάτες πεινούσαν. Ο καπετάνιος έκανε ό,τι μπορούσε για να κρατήσει το καράβι εν πλω. Τον βοηθούσε και ο δεύτερος που του άρεσε πολύ που συνδιοικούσε το καράβι.

Κάποια στιγμή ο λοστρόμος που το λέγανε Θράσο μάζεψε τους ναύτες κι άρχισε να διαμαρτύρεται: « Ο καπετάνιος και ο δεύτερος μας πάνε για φούντο».  Ξεσηκώθηκε λοιπόν ένα κίνημα με σκοπό να ανατρέψουν τους δύο καπετάνιους και να σώσουν το καράβι. Σε ό,τι και να έλεγαν οι καπετάνιοι, ο Θράσος και η παρέα του έλεγαν «Λάθος! Διαφωνούμε»! Παράλληλα, άρχισαν να τάζουν ...λαγούς με πετραχήλια: « Και το καράβι δικό μας θα είναι, και κανείς δεν πεινάει, και όλοι θα αμείβονται δίκαια για την εργασία τους». Πες- πες - πες, για δυόμισι χρόνια κατάφερε να τους εκτοπίσει και να πάρει την εξουσία του καραβιού.

Ο Άγγλος ψυχίατρος R. D. Laing έλεγε, «όταν δεν ξέρεις ότι δεν ξέρεις, νομίζεις ότι ξέρεις».  Ο Θράσος δεν ήξερε, ότι δεν ήξερε. Αυτό το ανακάλυψε μετά από έξι μήνες που πήρε με τους οπαδούς του τον έλεγχο του καραβιού. Συνειδητοποίησε ότι το καράβι πήγαινε προς τα βράχια. Ήξερε ότι ο σκοπός του καραβιού δεν ήτανε να πάει στα βράχια αλλά σ ένα ευρωπαϊκό λιμάνι. Έτσι, ομολόγησε την αποτυχία του. Παράλληλα άρχισε να κατηγορεί τους προηγούμενους:

-   Το καράβι έχει πέσει σε κακοκαιρία κι εσείς βρε αλήτες δεν έχετε φροντίσει να υπάρχουν σωσίβια.

-         Και γιατί το πήγες το καράβι στην κακοκαιρία; Ρωτούσαν οι προηγούμενοι.

-         Αυτό ήταν κάτι απρόβλεπτο.

-         Δεν είναι απρόβλεπτο αν ξέρεις μετεωρολογία....

Κάποια στιγμή έφτασε το καράβι σ΄ ένα μικρό λιμανάκι  και δεν έπεσε στα βράχια. Μόλις συνήλθαν όλοι από το σοκ της καταιγίδας κάποιοι από τους επιβάτες και το πλήρωμα άρχισαν να ρωτάνε το λοστρόμο γιατί για έξι μήνες το καράβι δεν κατάφερε να φθάσει πουθενά. Ο Θράσος, μόλις ανέκτησε την ανάσα που του είχε κοπεί το γύρισε στο Καλαματιανό:

-         Να είσαστε ευγνώμονες που δεν σας πήγα στα βράχια.

***

Οι αγρότες μέχρι τώρα, καλώς η κακώς,  δεν πλήρωναν καθόλου ΦΠΑ. Τώρα θα πληρώνουν 23%. Όμως ο Θράσος δεν κωλώνει:

-         Μην ανησυχείτε. Θα δώσω αγώνα  για να γίνει 13%.

Υποθέτω πως είναι κι αυτή μια επιτυχία για την οποία οι αγρότες θα πρέπει να νιώθουν ευγνώμονες.