Η Μνήμη του ψαριού

Κάποτε ψάρευα από μια προβλήτα. Έπιασα ένα μικρό ψαράκι που είχε πάνω του μια θαλάσσια ψείρα. Το έβγαλα προσεκτικά από το αγκίστρι και το έριξα στη θάλασσα. Σ´  ένα λεπτό περίπου το ψαράκι δάγκωσε πάλι το αγκίστρι. Μου έκανε εντύπωση που ήταν τόσο κορόιδο και την πάτησε για δεύτερη φορά. Στη συνέχεια έπιασα ένα σπάρο. Κι αυτός φουκαράς. Τον έριξα στη θάλασσα. Σε λίγο ξαναπιάνω το ψαράκι με την ψείρα. Μου ήρθε να το πατήσω χάμω για την ηλιθιότητά του, αλλά το λυπήθηκα. Την επόμενη φορά που έριξα την πετονιά έπιασα πάλι το σπάρο. Κατάλαβα ότι ήταν ο ίδιος, γιατί στην προσπάθεια να βγάλω το αγκίστρι του είχα πάρει μερικά λέπια. Αγανάκτησα. «Αυτή είναι θάλασσα ηλίθιων ψαριών σκέφτηκα» και πήγα για να πιω έναν καφέ.

Μίλησα με τον καφετζή που ήταν ψαράς και ήξερε από ψάρια. «Μα η μνήμη τους είναι 30 δευτερόλεπτα. Μετά δεν θυμούνται τίποτα κι ας κινδύνεψε η ζωή τους».

Σε λίγες μέρες έχουμε εκλογές. Εύχομαι η μνήμη μας να είναι περισσότερη από τη μνήμη του ψαριού.