Το δέντρο

Θα έλεγα ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ανθρωπότητας τους τελευταίους μήνες, είναι οι πρόσφυγες. (Δεν συμπεριλαμβάνω τους μετανάστες, διότι δεν ταιριάζουν στο παράδειγμα που θα χρησιμοποιήσω).

Ας φανταστούμε ένα μεγάλο δέντρο που έχουν κιτρινίσει όλα του τα φύλλα και αρκετά από αυτά έχουν αρχίσει να πέφτουν. Τα φύλλα είναι οι πρόσφυγες. Οι προσπάθειες που γίνονται μέχρι τώρα ισοδυναμούν και κοστίζουν όσο θα κόστιζε αν προσλαμβάναμε από έναν γεωπόνο για κάθε φύλλο! Το κόστος είναι πολλαπλό:

1.     Κόστος σε ανθρώπινες ζωές.

2.     Κόστος σε μόνιμα ψυχικά τραύματα όπως αυτά που κουβαλάνε όσοι βρέθηκαν σε Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.

3.     Τεράστιο οικονομικό κόστος για:

·      Τους ίδιους τους πρόσφυγες. Το ότι είναι πρόσφυγες, δεν σημαίνει ότι δεν έχουν χρήματα.

·      Τα κράτη που υποδέχονται το μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων, όπως η Ιταλία, η Ισπανία κι εμείς.

·      Την Ευρωπαϊκή Ένωση που χρειάζεται να βοηθήσει οικονομικά τις χώρες υποδοχής αλλά και τους φτωχούς πρόσφυγες.

Το κόστος είναι και στους κραδασμούς που υφίσταται ο γεωπολιτικός χάρτης της Ευρώπης και η νομοθεσία της. Ήδη συνθήκες όπως η «Δουβλίνο 2» αποδεικνύονται ανεπαρκείς.

Τεράστιο λοιπόν το κόστος κι εκεί που έξυνα τη γκλάβα μου, σκέφτηκα μια εξυπνάδα: «Δεν είναι οι προσφυγιά το πρόβλημα. Είναι αυτοί που το προκαλούν, δηλαδή οι Τζιχαδιστές.

Ας υπολογίσουμε το συνολικό κόστος για την αντιμετώπιση του φαινομένου των προσφύγων. Ας υπολογίσουμε και τι θα κόστιζε στην Ε.Ε, τη Ρωσία την Κίνα και τις Η.Π.Α. αν αποφάσιζαν να συνεργαστούν από κοινού και να χτυπήσουν το κακό στη ρίζα του. Να χτυπήσουν τους Τζιχαδιστές.

Μέχρι πότε αυτά τα τέρατα θα κόβουν κεφάλια και θ΄ ανατινάζουν αρχαίους ναούς; Μέχρι πότε θα πιάνουν ομήρους και θα ζητάνε λύτρα για να μην τους κόψουν το κεφάλι; Προσωπικά πιστεύω ότι οι ανθρώπινες ζωές και τα χρήματα που χρειάζονται για να χτυπηθεί η αρρώστια του δέντρου στις ρίζες  είναι πολύ μικρότερο από το κόστος που έχει η μέχρι τώρα αντιμετώπιση του προβλήματος».

Το απόγευμα είπα τις σκέψεις μου στη σύντροφό μου που σε τέτοια θέματα βλέπει πιο μακριά. Μετά από αυτή τη συζήτηση και τις βραδυφλεγείς μου σκέψεις αναθεώρησα: Οι Τζιχαντοκτόνοι δεν είναι οι ρίζες του δέντρου. Είναι απλά ο κορμός. Οι ρίζες είναι αυτοί που τους προμηθεύουν με όπλα!

Κι εδώ αρχίζει ένα πανηγύρι: Τη Συρία την ελέγχει ένα κάθαρμα που ονομάζεται Μπασάρ ελ Άσαντ. Επειδή έζησα στην Αίγυπτο την εποχή του Νάσερ (1958 +) θυμάμαι ότι η Συρία και η Υεμένη είχαν συνάψει συμμαχία με την Αίγυπτο. Όμως η Αίγυπτος είχε ήδη συνάψει συμμαχίες με την τότε Σοβιετική Ένωση. Σαν αποτέλεσμα αυτών των πολύχρονων συμφωνιών η σημερινή Ρωσία εξακολουθεί να προμηθεύει  όπλα στη Συρία, άρα στο καθεστώς Μπασάρ ελ Άσαντ. Για ποιο σκοπό το κάνει αυτό η Ρωσία; Για να έχει κέρδος. Και πώς γνωρίζουμε ότι η Ρωσία δεν πουλάει όπλα και στους Τζιχαντιστές;

Από την άλλη, τους Τζιχαντιστές ποιος τους προμηθεύει όπλα; Τα κατασκευάζουν μόνοι τους; Σε μια τέτοια περίπτωση θα είχαν τη δύναμη μιας Ναζιστικής Γερμανίας. Ποιος δίνει τα όπλα σ΄ αυτούς τους διαβόλους; Εδώ, ο σκεπτόμενος άνθρωπος σηκώνει τα χέρια. Δεν πουλάνε όπλα οι Αμερικάνοι; Δεν πουλάνε οι Ρώσοι; Δεν πουλάνε οι Άγγλοι, οι Γάλλοι και όλο τους το σόι;

***

Όταν στην κοινή γνώμη ήμουν πολύ γνωστός, ένας πλούσιος επιχειρηματίας μου πρότεινε να κάνουμε μια ψυχιατρική κλινική. Θα χρησιμοποιούσαμε τ΄ όνομά μου και θα εισέπραττα πολλαπλάσια αρκεί ...τα δωμάτια να είναι γεμάτα.

Σε λίγο καιρό θα βγω στη σύνταξη. Δεν έχω στείλει ούτε έναν άνθρωπο σε ψυχιατρείο. Και ο ψυχίατρος με τον οποίο συνεργάζομαι όλα αυτά τα χρόνια, έστειλε σε ψυχιατρείο μόνον έναν άνθρωπο σε όλη του τη σταδιοδρομία!

Άμα παράγεις προφυλακτικά, θέλεις ν΄ αυξηθούν τα πηδήματα.

Αν παράγεις αναψυκτικά θέλεις ν΄ αυξηθεί η δίψα.

Αν παράγεις όπλα θέλεις ν΄ αυξηθούν οι πόλεμοι. Δεν είναι συχνές οι ευκαιρίες που έδωσε το Σεράγεβο ν΄ αδειάσουν οι ...Δημοκρατικοί (Clinton) τις ληγμένες βόμβες τους. Τα Τζιγαζοπιθήκια και η Συρία είναι μια νέα ζωντανή αγορά.

Ο  Φρόιντ είπε σοφά πράγματα. Όμως, δεν έγινα Φροϊδικός.

Κι ο Βούδας είπε σοφά. Δεν έγινα Βουδιστής.

Κι ο Carl Marx  είπε σωστά πράγματα  Ούτε Μαρξιστής ήμουν. Ήμουν απλώς σκεπτόμενος. Αλλά αυτή η κουβέντα του Marx είναι διαχρονική:

Το κεφάλαιο δεν γνωρίζει πατρίδα.