Κύριε Πρωθυπουργέ:

Μου λέτε ότι η χώρα κινδυνεύει και ότι σαν Έλληνας πρέπει κι εγώ να βοηθήσω υπακούοντας στις επιλογές της κυβέρνησής σας. Μ’ άλλα λόγια, στις εντολές που υπαγορεύει ο χάρτης της πραγματικότητας που έχει η κυβέρνηση. Για να ενστερνιστώ το δικό σας «πρέπει»,  πρέπει να σας εμπιστεύομαι. Για να σας εμπιστευτώ θέλω σαν κυβέρνηση να είσαστε έντιμοι, συνεπείς και ικανοί.

Εντιμότητα θα πει «αυτά που λες να επαληθεύονται απ’ την πραγματικότητα». Αυτό το «τεστ» δεν το περνάτε. Παράδειγμα: «Λεφτά υπάρχουν».

Ικανότητα θα πει να φέρνεις τ’ αποτελέσματα που λες ότι θα φέρεις. Ούτε αυτό το τεστ το περνάτε. Θέλετε και παράδειγμα; Περιττεύει.

Μένει τώρα η συνέπεια. «Συνέπεια» θα πει να κάνεις αυτό που δεσμευτικές να κάνεις, τη χρονική στιγμή που είπες ότι θα το κάνεις. Για παράδειγμα, αν σου υποσχέθηκα να σου επιστρέψω 500 Ευρώ που σου χρωστάω, την Παρασκευή, να τα επιστρέψω στη μέρα τους. Αν την Πέμπτη διαπιστώσω ότι δεν τα καταφέρνω, να σε πάρω στο τηλέφωνο και ν’ ανανεώσουμε τη μέρα εξόφλησης.  Αν πάλι υποσχέθηκα να σου δανείσω 500 Ευρώ την Παρασκευή, να στα δώσω στο χρόνο που σου υποσχέθηκα.

Χθες, Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011 ο πρωθυπουργός, στα πλαίσια της Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης έδωσε ραντεβού με πολλούς δημοσιογράφους για μια συνέντευξη τύπου στη 1 το μεσημέρι. Έμμεσα, το ίδιο ραντεβού έδωσε και με μας με τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά μέσα. Τελικά εμφανίστηκε λίγο πριν τις 5 το απόγευμα. Στηθήκαμε σχεδόν 4 ώρες, χωρίς καμία έγκαιρη ειδοποίηση και χωρίς καμία συγγνώμη.

Ο πρωθυπουργός στις χρονικές προβλέψεις που κάνει για να μιλήσει στους δημοσιογράφους, πέφτει έξω κατά 3,5 ώρες. Πόσο μπορώ να εμπιστευτώ τα χρονοδιογράμματά του; Μας στήνει 3,5 ώρες και δεν μας ενημερώνει για την καθυστέρηση. Δηλαδή, δεν υπολογίζει το χρόνο μας. Στρογγυλοκαθίσαμε χθες με το φίλο μου το Σπύρο στη 1 να παρακολουθήσουμε τη συνέντευξη. Στις 2, είχαμε κλατάρει από τις διαφημίσεις και το διαλύσαμε. Και το κερασάκι: Βγαίνει να μιλήσει και δεν λέει ένα ξεκάθαρο «συγγνώμη για την ασυνέπεια» στους δημοσιογράφους κι εμάς που περιμέναμε.

Συμπέρασμα: Κύριε πρωθυπουργέ, αν θέλετε όπως λέτε να βοηθήσω κι εγώ την Ελλάδα υπακούοντας στις επιλογές της κυβέρνησής σας, σταματήστε να με γράφετε εις τους (άδοξους) όρχεις σας.